Κατά την αρχή της προηγούμενης δεκαετίας, ένα ρηξικέλευθο πείραμα ήρθε να ταράξει τα νερά της κοινότητας των φυσικών. Έκτοτε γράφτηκαν πολλά είτε υπέρ είτε κατά των συμπερασμάτων αυτού του πειράματος. Θα επιχειρήσουμε στην ανασκόπηση αυτή να κάνουμε μια αμερόληπτη παρουσίαση των κυριοτέρων απόψεων που ακούστηκαν και σχετίζονται με το πείραμα αυτό.

Πιο συγκεκριμένα, πειράματα που έγιναν το 1992 στη Φινλανδία φάνηκαν να δείχνουν ότι το βαρυτικό πεδίο της Γης θα μπορούσε να εξουδετερωθεί ή να μειωθεί με τη χρήση υπεραγωγιμότητας. Τα πειράματα αυτά που έγιναν από τον Eugene Podkletnov στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Tampere της Φινλανδίας έμοιαζαν να δείχνουν ότι το βάρος των σωμάτων ελαττωνόταν όταν αυτά τοποθετούνταν πάνω από ένα αιωρούμενο περιστρεφόμενο υπεραγώγιμο δίσκο, μέσα σε μαγνητικά πεδία υψηλής συχνότητας.

Πράγματι η συσκευή του εξουδετέρωνε τη βαρύτητα, ή επρόκειτο για κάποια απάτη ή λάθος της πειραματικής σχεδίασης; Ο ίδιος ο Podkletnov ισχυρίζεται ότι τα πειραματά του ήταν ολοκληρωμένα. Όμως εκείνη την εποχή, δεν δέχτηκε να δημοσιοποιήσει τις λεπτομέρειες των πειραμάτων του και της συσκευής του ούτε στους συναδέλφους του του πανεπιστημίου, κι έτσι ίσως άθελά του σκόρπισε την αμφιβολία για την αξιοπιστία των ισχυρισμών του.

Τι λένε όμως γι αυτό οι άλλοι επιστήμονες; ένας φυσικός έχει προσπαθήσει να εξηγήσει τα παράξενα αποτελέσματα του Podkletnov. Άρθρα που γράφτηκαν από τον G. Modanese προσφέρουν μια θεωρητική εξήγηση στη βάση της κβαντικής θεωρίας της βαρύτητας. Πιο συγκεκριμένα, επικαλούνται μια τοπική αλλαγή της κοσμολογικής σταθεράς. Άλλοι φυσικοί μεταξύ των οποίων οι  Unnikrishnan, καθώς και De Podesta και Bulll προσφέρουν εναλλακτικές εξηγήσεις όχι στηριγμένες στη θεωρία της βαρύτητας αλλά σε συνηθισμένα φυσικά φαινόμενα τα οποία παρέβλεψε ο Podkletnov. Κατά περίεργη σύμπτωση, δύο άλλοι φυσικοί, οι Li και Torr, έχουν γράψει  εργασίες (Τις 2 πριν ο Podkletnov δημοσιεύσει τα αποτελέσματά του και την 1 μετά) στις οποίες προβλέπουν ότι περιστρεφόμενοι υπεραγωγοί μέσα σε εναλλασσόμενο μαγνητικό πεδίο θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πεδίο βαρύτητας. Ίσως ο Podkletnov να ανίχνευσε το πεδίο που αυτοί προέβλεψαν. Η NASA ενδιαφέρθηκε επίσης για το θέμα αυτό. Ανέπτυξε μάλιστα ένα ερευνητικό πρόγραμμα διάρκειας σχεδόν 3 ετών.

Πολλοί άλλοι φυσικοί απλώς γέλασαν και λένε ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον λόγω της διατήρησης της ενέργειας και της γενικής σχετικότητας. Ακόμη και το γεγονός ότι η βαρύτητα δεν είναι δύναμη αλλά μια ιδιότητα της παραμόρφωσης του χωροχρόνου μέσα στον οποίο ζούμε δεν μας επιτρέπει να δεχτούμε την εμφάνιση ενός τέτοιου φαινομένου.

Για να είμαστε ειλικρινείς, σύμφωνα με τους γνωστούς φυσικούς νόμους, η βαρύτητα δεν μπορεί να εξουδετερωθεί ή να αλλοιωθεί. Κανένας συνδυασμός ηλεκτρομαγνητικών πεδίων, οποιασδήποτε έντασης ( που θα μπορούσε να δημιουργηθεί με τη συμβατική τεχνολογία), δεν θα μπορούσε να τροποποιήσει την βαρύτητα κατά ανιχνεύσιμο τρόπο. Πράγματι, υπάρχουν τόσοι πολλοί γνωστοί τρόποι κατά τους οποίους ισχυρά ηλεκτρικά ή μαγνητικά πεδία θα μπορούσαν να ασκήσουν ισχυρές δυνάμεις σε κοντινά αντικείμενα, ώστε αυτά τα φαινόμενα πάντα κυριαρχούν επί των μετρήσεων του βάρους ακόμη και σε μέτριες μεταβολές της βαρύτητας. Έτσι η σχεδίαση οποιουδήποτε πειράματος για να ελεγχθεί η μεταβολή της βαρύτητας κοντά σε ισχυρά μαγνητικά και/ή ηλεκτρικά πεδία (όπως πχ στη συσκευή του Podkletnov), πρέπει να γίνει πάρα πολύ προσεκτικά. Προσοχή πρέπει να δοθεί σε όλες τις εμφανιζόμενες δυνάμεις. Δεν είναι καθαρό αν ισχύει ο ισχυρισμός του Podkletnov ότι έλαβε υπόψιν του όλα αυτά. Όλα αυτά τα θέματα είναι που έχουν κάνει την NASA επιφυλακτική μέχρι σήμερα.Πάντως κατά το έτος 2000 η NASA αποφάσισε να ξανασυστήσει μια ομάδα έρευνας του θέματος υπό την καθοδήγηση του Ron Koczor.

Ακριβώς επειδή οι ισχυρισμοί του Podkletnov έχουν βαθειές συνέπειες, πολλές επιστημονικές ομάδες διεξήγαγαν πειράματα για να αναπαράγουν το φαινόμενο. Η πιο προβεβλημένη προσπάθεια ήταν από μια ομάδα της NASA στο διαστημικό κέντρο πτήσεων Marshall στο Huntsville της Alabama (το πρόγραμμα που αναφέρθηκε και παραπάνω). Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα της ομάδας πάντως ανέφεραν ότι το φαινόμενο δεν παρατηρήθηκε. Τα αποτελέσματα αυτά όμως αναφέρονταν κυρίως στα πειράματα του  John H. Schnurer, ενός αυτοδίδακτου πειραματιστή ο οποίος πειραματίστηκε επίσης με υπεραγωγούς και ισχυρίστηκε ότι παρήγαγε ακόμη ισχυρότερο φαινόμενο εξουδετέρωσης της βαρύτητας από αυτό του Podkletnov. Άλλα πειράματα  εξερευνούν επίσης την δυνατότητα του φαινομένου με συσκευές παραπλήσιες με αυτή του Tampere.

Ομολογουμένως η ιδέα της δημιουργίας αντιβαρύτητας, ή της εξουδςτέρωσης της γήινης βαρύτητας είναι αρκετά ελκυστική για την επιστημονική φαντασία. Φαντασθείτε να εκτοξεύετε δορυφόρους εκμηδενίζοντας το βάρος τους και στη συνέχεια να τους θέτετε σε τροχιά αγγίζοντάς τους απαλά με το δαχτυλό σας. Ή μια καρέκλα με ρόδες που κάνει τον αναβάτη της να αιωρείται σ’ ένα πεδίο με g=0. Τέλος τι θα λέγατε για αντιβαρυτικά παπούτσια που θα φορούσαν οι δρομείς στους Ολυμπιακούς αγώνες;

Το φαινόμενο έχει τύχει πλατιάς κάλυψης από τα λαϊκά έντυπα, πιο πλατιάς από ότι ίσως πιστεύουν οι θεωρητικοί της συνωμοσιολογίας. Συνήθως τα έντυπα αυτά και οι δικτυακοί τόποι παρόμοιων αντιλήψεων δεν διαπνέονται από μια επιστημονική εξέταση του ζητήματος αλλά συναρτούν το ζήτημα αυτό με τα UFO και την λεγόμενη ελεύθερη ενέργεια.

ΠΗΓΗ http://www.physics4u.gr/articles/2002/antigravity.html