Η μυστηριώδης αντίσταση στον Αλέξανδρο!..

Τι λόγο είχαν επί επτά περίπου μήνες οι κάτοικοι της Τύρου ν’ αντισταθούν τόσο πολύ στον Αλέξανδρο, την στιγμή που όλοι σχεδόν οι ηγεμόνες της γύρω περιοχής είχαν παραδοθεί στον θρυλικό Στρατηλάτη και οι ίδιοι δεν είχαν καμία ελπίδα επιβίωσής τους;

ΕΙΝΑΙ αλήθεια, ότι για την πολιορκία της Τύρου από τον Αλέξανδρο έχουν γραφεί πολλά. Λίγοι, όμως, μνημονεύουν το γεγονός ότι Αλέξανδρος ενώ αναζήτησε ειρηνικό συμβιβασμό με τους Τύριους, αυτοί σκότωσαν τους κήρυκές του και πέταξαν τα πτώματά τους από τα τείχη! (1) Τότε ο Αλέξανδρος αποφάσισε να καταλάβει την πόλη δια της βίας (Φεβρουάριο του 333), σε μία πολιορκία που διήρκεσε μαζί με τις διακοπές περίπου 10 μήνες (2)! Ας δούμε, λοιπόν, τι γράφει για το θέμα αυτό το Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ:

«… Το τελευταίο στάδιο στην ιστορία της περσικής ηγεμονίας στην περιοχή «Πέραν του Ποταμού», σε αντίθεση με το πρώτο, περιλαμβάνει πολλές στρατιωτικές συγκρούσεις. Οι ηγεμόνες της Αράδου και της Βύβλου παραδόθηκαν στον Αλέξανδρο, ενώ ο λαός της Σιδώνας τον υποδέχθηκε με ανοιχτές αγκάλες. Η Τύρος, όμως, αντιστάθηκε και πολιορκήθηκε επί επτά μήνες.

Ο πόλεμος στην Τύρο συνοδεύθηκε με πολιτικά και στρατιωτικά μέτρα που ελήφθησαν σε άλλα γεωγραφικά σημεία της περιοχής. Ο Παρμενίων πολέμησε τους «Σύρους» (βορείως της Δαμασκού;), οι οποίοι αντιστάθηκαν στη μακεδονική ηγεμονία. Ο Αλέξανδρος εισέβαλε στον Αντιλίβανο, πολεμώντας κατά των «Αράβων» κατοίκων του (3). Ο Ιώσηπος αναφέρει ότι οι Σαμαρείτες συνθηκολόγησαν με τον Αλέξανδρο και ο ηγέτης τους, ο Σαναβαλλάτ Γ’, έθεσε στη διάθεση του επικουρικό σώμα 8.000 ανδρών, οι οποίοι συμμετείχαν στην πολιορκία της Τύρου. Από την άλλη πλευρά, αντίστοιχο αίτημα του Αλέξανδρου προς τους Εβραίους απορρίφθηκε από τους αρχιερείς, με το σκεπτικό ότι ο όρκος πίστης που είχαν δώσει στον Δαρείο ίσχυε όσο αυτός βρισκόταν εν ζωή.

Όταν ο Αλέξανδρος έφυγε από την Τύρο, κατείχε ήδη «όλη την υπόλοιπη χώρα που είναι γνωστή ως Συριακή Παλαιστίνη» (4). Η μόνη πόλη που αντιστεκόταν ακόμη ήταν η Γάζα. Ηγέτης της ήταν κάποιος ευνούχος (ίσως Ναβαταίος) που ονομαζόταν Βάτις. Αυτός είχε στη διάθεση του «Άραβες» μισθοφόρους και επαρκείς προμήθειες, ώστε να αντισταθεί στη μακρά πολιορκία της πόλης. Οι υπερασπιστές της πολέμησαν μέχρι θανάτου. Οι γυναίκες και τα παιδιά πουλήθηκαν σκλάβοι. Η πόλη επανεποικίστηκε με πληθυσμό που προήλθε από τις πέριξ φυλές (ίσως Βεδουίνους).

Αξίζει να σημειωθεί ότι η αντίσταση κατά του Αλέξανδρου στην Τύρο και τη Γάζα, που καθυστέρησε την νίκη του εναντίον του αυτοκράτορα των Περσών και τον επιβάρυνε με μεγάλο στρατιωτικό κόστος, προήλθε από το τοπικό στοιχείο και όχι από την πολιτική και στρατιωτική βούληση της Περσίας. Οι λόγοι της συμπεριφοράς αυτής του τοπικού στοιχείου παραμένουν άγνωστοι. Φαίνεται, όμως, ότι η περσική κυριαρχία στη Συρία-Παλαιστίνη είχε εκφυλιστεί πλέον και διατηρείτο μόνο κατ’ όνομα…» (5)

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1. Κούρτιος IV. 2.15.
2. Διόδωρος 17. 46.5 και Πλούταρχος Αλέξανδρος, 14. 5.
3. Κούρτιος IV. Ι. 5• Αρριανός Ανάβασις Π. 20. 4
4. Αρριανός Ανάβασις II, 25.4
5. Οι εικόνες είναι από τη Βικιπαίδεια και από το Γενικό Επιτελείο Στρατού.