Ναός Επικουρίου Απόλλωνα

Οι κάτοικοι της Φιγαλείας ευχαριστούν τον θεό Απόλλωνα που τους σώζει από φονική επιδημία και χτίζουν προς τιμήν του ένα από τα λαμπρότερα κτίρια όλων των εποχών. Επιστρατεύουν τον Ικτίνο που έχοντας παραδόσει στους Αθηναίους την “βιτρίνα” της νέας τους πόλης, τον Παρθενώνα, προσπαθεί να ξεπεράσει πια τον εαυτό του. Ο ναός ξεπηδά πάνω από τα πελλοπονησιακά υψίπεδα. Εκεί σε μια ουράνια στέγη, στην μέση του πουθενά, πάνω στο ταλανισμένο από καταιγίδες όρος Κωτύλι, στη θέση ενός ναού του 7ου αιώνα .
Στο μικρό του μέγεθος συναντάται όλη η αρτιότητα και το μέτρο της ελληνικής αρχιτεκτονικής. Στην τελειότητα του προστίθεται ο μοναδικός συνδυασμός και των τριών ρυθμών της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονική. Ο στιβαρός δωρικός κατατρέχει το κτίριο, οι ιωνικοί ημικίονες το κάνουν ανάλαφρο και στην μέση ο πρώτος κορινθιακός κίονας του αρχαίου κόσμου, που σύμφωνα με μια εκδοχή υπήρξε και το λατρευτικό άγαλμα.
Λόγω της απομόνωσης του ξεχνιέται και γλιτώνει την οργή των νεοφώτιστων χριστιανών, όχι όμως και τους αρχαιοδίφες που τον ανακαλύπτουν και λεηλατούν την διάσημη ζωφόρο με σκηνές αμαζονομαχίας και κενταυρομαχίας, που σήμερα βρίσκεται στο Βρετανικό μουσείο. Ηταν το πρώτο μνημείο της Ελλάδας που εντάχθηκε στην UNESCO.
Το εσωτερικό του ναού του Επικουρίου Απόλλωνα, δεύτερο μισό του 5ου αιώνα, Βάσσες Φιγαλείας Αρκαδίας. Τρίτος καλύτερα διατηρημένος αρχαίος ελληνικός ναός μετά τον ναό του Ηφαίστου στην Αθήνα και τον ναό της Ομονοίας στον Ακράγαντα.